![Sample our Education journals, sign in here to start your access, latest two full volumes FREE to you for 14 days]({"type":"image" , "src" : "/sda/5932/TOC-Subject-Sample-2021-Education.jpg"})
ABSTRACT
The treatment of anorexia nervosa has been marked by challenges, prompting scholars to establish therapeutic guidelines aimed at overcoming barriers, and enhancing the efficacy of treatment. Although previous studies have documented the difficulties that usually arise in anorexia treatment, the challenges and the vulnerabilities therapists face have not been fully illuminated. The objective of this study is to delve into therapists’ experiences and explore the sense of vulnerability they encounter during the treatment of anorexia nervosa, thereby fostering a more profound comprehension of their perspectives. One-to-one interviews were carried out with a cohort of 7 Greek therapists, all of whom had a minimum of 5 years of professional experience. Data were analyzed using interpretative phenomenological analysis and two main themes were constructed: therapist-related factors and building communication. Therapists experienced moments of self-doubt wherein they questioned their capacity to provide an efficacious treatment plan. Aside from this sense of vulnerability, treatment was also thought to be hindered by personal biases while issues of mistrust and parental involvement were considered to be additional challenges. Lastly, the study raises doubts about the therapist’s role as the confident and unbiased expert, emphasizing the criticality of addressing these challenges to enhance the overall treatment outcomes.
ABSTRAKT
Die Behandlung von Anorexia nervosa ist von Herausforderungen geprägt, die Wissenschaftler dazu veranlasst haben, Festlegung therapeutischer Leitlinien zur Überwindung von Barrieren und zur Steigerung der Wirksamkeit der Behandlung zu etablieren. Obwohl frühere Studien die Schwierigkeiten dokumentiert haben, die in der Regel auftreten bei der Behandlung von Magersucht wurden die Herausforderungen und Schwachstellen, mit denen Therapeuten konfrontiert sind, voll ausgeleuchtet.
Das Ziel dieser Studie ist es, die Erfahrungen von Therapeuten und Therapeuten zu untersuchen das Gefühl der Verletzlichkeit zu erforschen, dem sie während der Behandlung von Anorexia nervosa begegnen, dadurch wird ein tieferes Verständnis ihrer Perspektiven gefördert. Es wurden Einzelinterviews mit einer Kohorte von 7 griechischen Therapeuten durchgeführt, die alle ein Minimum von 5 Jahren Berufserfahrung mitbrachten.
Die Daten wurden mit Hilfe von interpretativen phänomenologische Analyse und zwei Hauptthemen wurden konstruiert: therapeutenbezogene Faktoren und Kommunikationsaufbaumechanismen. Therapeuten erlebten Momente des Selbstzweifels dabei stellten sie ihre Fähigkeit in Frage, einen wirksamen Behandlungsplan zu erstellen.
Neben dieses Gefühl der Verletzlichkeit wurde auch durch persönliche Vorurteile behindert während Fragen des Misstrauens und der Einbeziehung der Eltern als zusätzliche herausforderungen. Schließlich wirft die Studie Zweifel an der Rolle des Therapeuten als selbstbewusster und unvoreingenommenen Sachverständigen, der betont, wie wichtig es ist, diese Herausforderungen anzugehen, um die Gesamtergebnisse der Behandlung.
RESUMEN
El tratamiento de la anorexia nerviosa ha estado marcado por desafíos, lo que ha llevado a los estudiosos a establecer pautas terapéuticas dirigidas a superar las barreras y mejorar la eficacia de tratamiento. Aunque estudios previos han documentado las dificultades que suelen surgir En el tratamiento de la anorexia, los desafíos y las vulnerabilidades a las que se enfrentan los terapeutas no han sido totalmente iluminado. El objetivo de este estudio es profundizar en las experiencias de los terapeutas y explorar la sensación de vulnerabilidad que encuentran durante el tratamiento de la anorexia nerviosa, fomentando así una comprensión más profunda de sus perspectivas. Uno a uno se realizaron entrevistas con una cohorte de 7 terapeutas griegos, todos los cuales tenían un mínimo de 5 años de experiencia profesional. Los datos fueron analizados mediante métodos interpretativos análisis fenomenológico y se construyeron dos temas principales: factores y la construcción de la comunicación. Los terapeutas experimentaron momentos de duda sobre sí mismos en el que cuestionaron su capacidad para proporcionar un plan de tratamiento eficaz. Aparte de Esta sensación de vulnerabilidad, también se pensaba que el tratamiento se veía obstaculizado por sesgos personales mientras que los problemas de desconfianza y participación de los padres se consideraron desafíos. Por último, el estudio plantea dudas sobre el papel del terapeuta como imparcial, haciendo hincapié en la importancia de abordar estos desafíos para mejorar la resultados generales del tratamiento.
RIASSUNTO
Il trattamento dell’anoressia nervosa è stato caratterizzato da sfide, spingendo gli studiosi a stabilire linee guida terapeutiche volte a superare le barriere e a migliorare l’efficacia di trattamento. Sebbene studi precedenti abbiano documentato le difficoltà che di solito sorgono nel trattamento dell’anoressia, le sfide e le vulnerabilità che i terapeuti devono affrontare non sono state completamente illuminate. L’obiettivo di questo studio è quello di approfondire le esperienze dei terapeuti ed esplorare il senso di vulnerabilità che incontrano durante il trattamento dell’anoressia nervosa, favorendo in tal modo una comprensione più profonda delle loro prospettive. Sono state effettuate interviste individuali con una coorte di 7 terapeuti greci, tutti con un minimo di 5 anni di esperienza professionale. I dati sono stati analizzati utilizzando l’analisi fenomenologica interpretativa e sono stati costruiti due temi principali: fattori relazionati ai terapeuti e l’instaurarsi della comunicazione. I terapeuti hanno vissuto momenti di insicurezza in cui hanno messo in dubbio la loro capacità di provvedere un piano di trattamento efficace. A prescindere da questo senso di vulnerabilità, si è pensato che il trattamento fosse ostacolato anche da pregiudizi personali, inquanto le questioni della sfiducia e del coinvolgimento dei genitori sono state considerate delle sfide addizionali. Infine, lo studio solleva dubbi sul ruolo del terapeuta come confidente ed esperto imparziale, sottolineando l’importanza di affrontare queste sfide per migliorare i risultati complessivi del trattamento.
ABSTRAIT
Le traitement de l’anorexie mentale a été marqué par des défis, ce qui a incité les chercheurs à établir des lignes directrices thérapeutiques visant à surmonter les obstacles et à améliorer l’efficacité de traitement. Bien que des études antérieures aient documenté les difficultés qui surviennent habituellement dans le traitement de l’anorexie, les défis et les vulnérabilités auxquels les thérapeutes sont confrontés n’ont pas été entiérement éclairé. L’objectif de cette étude est d’approfondir les expériences des thérapeutes et explorer le sentiment de vulnérabilité qu’ils rencontrent lors du traitement de l’anorexie mentale, favorisant ainsi une compréhension plus profonde de leurs perspectives. Un par un des entretiens ont été réalisés avec une cohorte de 7 thérapeutes grecs, ayant tous un minimum de 5 ans d’expérience professionnelle. Les données ont été analysées à l’aide d’interprétations phénoménologique et deux thémes principaux ont été construits : liés au thérapeute facteurs et l’établissement de la communication. Les thérapeutes ont vécu des moments de doute dans lequel ils remettaient en question leur capacité à fournir un plan de traitement efficace. À part ce sentiment de vulnérabilité, on pensait également que le traitement était entravé par des préjugés personnels tandis que les problémes de méfiance et d’implication des parents étaient considérés comme des facteurs supplémentaires défis. Enfin, l’étude souléve des doutes sur le rôle du thérapeute en tant qu’acteur confiant et expert impartial, soulignant l’importance de relever ces défis pour améliorer la résultats globaux du traitement.
ΠΕΡΊΛΗΨΗ
Η θεραπεία της ψυχογενούς ανορεξίας χαρακτηρίζεται από προκλήσεις, ωθώντας τους μελετητές να καταρτίσουν θεραπευτικές κατευθυντήριες γραμμές με στόχο την υπέρβαση των εμποδίων και την ενίσχυση της αποτελεσματικότητας της θεραπείας. Αν και προηγούμενες μελέτες έχουν καταγράψει τις δυσκολίες που συνήθως προκύπτουν στη θεραπεία της ανορεξίας, δεν έχει ριχτεί αρκετό φως στις προκλήσεις και τα τρωτά σημεία που αντιμετωπίζουν οι θεραπευτές. Ο στόχος της παρούσας μελέτης είναι να εμβαθύνει στις εμπειρίες των θεραπευτών και στις
διερευνήσει το αίσθημα ευαλωτότητας που αντιμετωπίζουν κατά τη διάρκεια της θεραπείας της νευρικής ανορεξίας, προωθώντας έτσι μια βαθύτερη κατανόηση της εμπειρίας τους. Πραγματοποιήθηκαν ατομικές συνεντεύξεις με ένα δείγμα 7 Ελλήνων θεραπευτών, οι οποίοι είχαν επαγγελματική εμπειρία τουλάχιστον 5 ετών. Τα δεδομένα αναλύθηκαν με τη χρήση ερμηνευτικής φαινομενολογικής ανάλυσης και προέκυψαν δύο κύρια θέματα: παράγοντες που σχετίζονται με τον θεραπευτή και η οικοδόμηση της επικοινωνίας. Οι θεραπευτές βίωσαν στιγμές αυτοαμφισβήτησης κατά τις οποίες αμφισβητούσαν την ικανότητά τους να παρέχουν ένα αποτελεσματικό θεραπευτικό σχέδιο. Εκτός από αυτή την αίσθηση ευαλωτότητας, η θεραπεία θεωρήθηκε επίσης ότι παρεμποδίζεται από προσωπικές προκαταλήψεις, ενώ ζητήματα δυσπιστίας και γονεϊκής εμπλοκής θεωρήθηκαν επιπρόσθετες προκλήσεις. Τέλος, η μελέτη εγείρει αμφιβολίες σχετικά με το ρόλο του θεραπευτή ως του σίγουρου και αμερόληπτου ειδικού, τονίζοντας τη σημασία της αντιμετώπισης αυτών των προκλήσεων για την ενίσχυση της συνολικής θεραπευτικής έκβασης.
PALABRAS CLAVE:
Disclosure Statement
No potential conflict of interest was reported by the author(s).
Data availability statement
Data will be made available upon reasonable request.
Additional information
Notes on contributors
Panagiota Tragantzopoulou
Panagiota Tragantzopoulou is a doctoral researcher and serves as a visiting lecturer at the University of Westminster. Her research interests as focused on eating disorders, psychotherapy, and chronic illnesses. She received a BA from Aristotle University of Thessaloniki, an MA in Educational Psychology from UCL Institute of Education, and an MSc in Integrative counselling and psychotherapy from the University of Derby.
Vaitsa Giannouli
Vaitsa Giannouli is a postdoctoral researcher in Neuroscience, School of Medicine, Aristotle University of Thessaloniki, Greece and serves as adjunct lecturer at the European University Cyprus, Department of Social and Behavioral Sciences and Department of Psychology, University of Western Macedonia. Her research interests are focused on, but not limited to neuropsychology, geropsychology, biopsychology, and cognitive psychology. She received a B.S. and M.S. in Psychology from Aristotle University of Thessaloniki, a Ph.D. in Neuroscience from Aristotle University of Thessaloniki, and a M.S. in Health Care Management from Hellenic Open University. Prior to her current position she was a postdoctoral researcher at Bulgarian Academy of Sciences, Institute of Neurobiology and School of Medicine, University of Ioannina, Greece.