https://orcid.org/0009-0001-9967-9847
![Sample our Behavioral Sciences journals, sign in here to start your access, latest two full volumes FREE to you for 14 days]({"type":"image" , "src" : "/sda/110801/TOC-Subject-Sample-2021-Behavioral-Sciences.jpg"})
ABSTRACT
Playing music can be a form of symbolization and helpful in processing emotions. Research shows that therapists use music in clinical settings both as music therapy and as an adjunct therapy to talk therapy. However, unlike other forms of art, music is an objectless form of art, which makes it strikingly similar to inner subjective experiences. This means that the role musical instruments play to connect the two objectless sides is important but is difficult to define causation between the two. The purpose of this phenomenological qualitative research was to understand the role of the musical instrument and the role it plays as the transitional object for adults; the instrument was used as the breast object, in line with Klein’s Object Relations Theory. There were 20 interviews with musicians of different ages, instruments, and skill levels to understand the experiences alongside the breast object. The results from the research reveal that participants anthropomorphized their musical instruments and subjectively perceived them as possessing parental attributes and the ones associated with romantic partners. The result can help inform therapists working with patients who have some musical skills to instill an endopsychic structure and repair the impacts of insecure attachment styles.
ABSTRAKT
Das Musizieren kann eine Form der Symbolisierung und hilfreich bei der Verarbeitung von Emotionen sein. Die Forschung zeigt, dass Therapeuten Musik in klinischen Umgebungen sowohl als Musiktherapie als auch als Zusatztherapie zur Gesprächstherapie einsetzen. Im Gegensatz zu anderen Kunstformen ist Musik jedoch eine objektlose Kunstform, was sie dem inneren subjektiven Erleben verblüffend ähnlich macht. Das bedeutet, dass die Rolle, die Musikinstrumente spielen, um die beiden objektlosen Seiten zu verbinden, wichtig ist, aber es schwierig ist, die Kausalität zwischen den beiden zu definieren. Ziel dieser phänomenologischen qualitativen Forschung war es, die Rolle des Musikinstruments und seine Rolle als Übergangsobjekt für Erwachsene zu verstehen; das Instrument wurde als Brustobjekt verwendet, in Übereinstimmung mit Kleins Objektbeziehungstheorie. Es wurden 20 Interviews mit Musikern unterschiedlichen Alters, Instrumenten und Könnens geführt, um die Erfahrungen mit dem Brustobjekt zu verstehen. Die Ergebnisse der Untersuchung zeigen, dass die Teilnehmer ihre Musikinstrumente anthropomorphisierten und sie subjektiv als elterliche Attribute und solche, die mit romantischen Partnern in Verbindung gebracht werden, wahrnahmen. Das Ergebnis kann Therapeuten, die mit Patienten arbeiten, die über musikalische Fähigkeiten verfügen, helfen, eine endopsychische Struktur zu vermitteln und die Auswirkungen unsicherer Bindungsstile zu reparieren.
RESUMEN
Tocar música puede ser una forma de simbolización y útil para procesar las emociones. Las investigaciones muestran que los terapeutas utilizan la música en entornos clínicos como musicoterapia y como terapia complementaria a la terapia de conversación. Sin embargo, a diferencia de otras formas de arte, la música es una forma de arte sin objeto, lo que la hace sorprendentemente similar a las experiencias subjetivas internas. Esto significa que el papel que juegan los instrumentos musicales para conectar los dos lados sin objeto es importante, pero es difícil definir la causalidad entre los dos. El propósito de esta investigación cualitativa fenomenológica fue comprender el papel del instrumento musical y el papel que desempeña como objeto transicional para los adultos; el instrumento se utilizó como objeto mamario, de acuerdo con la Teoría de las Relaciones Objetales de Klein. Se realizaron 20 entrevistas con músicos de diferentes edades, instrumentos y niveles de habilidad para comprender las experiencias junto al objeto de pecho. Los resultados de la investigación revelan que los participantes antropomorfizaron sus instrumentos musicales y los percibieron subjetivamente como poseedores de atributos parentales y los asociados con las parejas románticas. El resultado puede ayudar a informar a los terapeutas que trabajan con pacientes que tienen algunas habilidades musicales para inculcar una estructura endopsíquica y reparar los impactos de los estilos de apego inseguros.
RIASSUNTO
Fare musica può essere una forma di simbolizzazione e utile nell’elaborazione delle emozioni. La ricerca mostra che i terapeuti usano la musica in contesti clinici sia come musicoterapia che come terapia aggiuntiva alla terapia della parola. Tuttavia, a differenza di altre forme d’arte, la musica è una forma d’arte senza oggetto, il che la rende sorprendentemente simile alle esperienze soggettive interiori. Ciò significa che il ruolo che gli strumenti musicali svolgono nel collegare i due lati senza oggetto è importante, ma è difficile definire la causalità tra i due. Lo scopo di questa ricerca qualitativa fenomenologica è stato quello di comprendere il ruolo dello strumento musicale e il ruolo che svolge come oggetto transizionale per gli adulti; lo strumento è stato usato come oggetto seno, in linea con la teoria delle relazioni oggettuali di Klein. Ci sono state 20 interviste con musicisti di diverse età, strumenti e livelli di abilità per comprendere tali esperienze inquanto oggetto seno. I risultati della ricerca rivelano che i partecipanti hanno antropomorfizzato i loro strumenti musicali e li hanno percepiti soggettivamente come in possesso di attributi genitoriali e associati ai partner romantici. Il risultato può aiutare a informare i terapeuti che lavorano con pazienti che hanno alcune abilità musicali per instillare una struttura endopsichica e riparare gli impatti degli stili di attaccamento insicuri.
ABSTRAIT
Jouer de la musique peut être une forme de symbolisation et utile dans le traitement des émotions. La recherche montre que les thérapeutes utilisent la musique en milieu clinique à la fois comme thérapie musicale et comme thérapie complémentaire à la thérapie par la parole. Cependant, contrairement à d’autres formes d’art, la musique est une forme d’art sans objet, ce qui la rend étonnamment similaire aux expériences subjectives intérieures. Cela signifie que le rôle que jouent les instruments de musique pour relier les deux côtés sans objet est important, mais qu’il est difficile de définir la causalité entre les deux. Le but de cette recherche phénoménologique qualitative était de comprendre le rôle de l’instrument de musique et le rôle qu’il joue comme objet transitionnel pour les adultes ; l’instrument a été utilisé comme objet du sein, conformément à la théorie des relations d’objet de Klein. Il y a eu 20 entretiens avec des musiciens d’âges, d’instruments et de niveaux de compétence différents pour comprendre les expériences vécues aux côtés de l’objet sein. Les résultats de la recherche révèlent que les participants ont anthropomorphisé leurs instruments de musique et les ont perçus subjectivement comme possédant des attributs parentaux et ceux associés aux partenaires romantiques. Le résultat peut aider à informer les thérapeutes travaillant avec des patients possédant certaines compétences musicales pour inculquer une structure endopsychique et réparer les impacts des styles d’attachement insécurisés.
ΠΕΡΊΛΗΨΗ
Το παίξιμο της μουσικής μπορεί να αποτελεί μια μορφή συμβολοποίησης και να βοηθά στην επεξεργασία των συναισθημάτων. Η έρευνα δείχνει ότι οι θεραπευτές χρησιμοποιούν τη μουσική σε κλινικά πλαίσια τόσο ως μουσικοθεραπεία όσο και ως ένα συμπληρωματικό στοιχείο στη θεραπεία μέσω συζήτησης. Ωστόσο, σε αντίθεση με άλλες μορφές τέχνης, η μουσική είναι μια μορφή τέχνης χωρίς αντικείμενο, γεγονός που την καθιστά εντυπωσιακά παρόμοια με τις εσωτερικές υποκειμενικές εμπειρίες. Αυτό σημαίνει ότι ο ρόλος που διαδραματίζουν τα μουσικά όργανα για τη σύνδεση των δύο (αντικειμενικών) πλευρών είναι σημαντικός, αλλά είναι δύσκολο να καθοριστεί η αιτιώδης συνάφεια μεταξύ των δύο. Σκοπός αυτής της φαινομενολογικής ποιοτικής έρευνας ήταν να κατανοηθεί ο ρόλος του μουσικού οργάνου και ο ρόλος που διαδραματίζει ως μεταβατικό αντικείμενο για τους ενήλικες- το όργανο χρησιμοποιήθηκε ως αντικείμενο του μαστού, σύμφωνα με τη θεωρία των αντικειμενότροπων σχέσεων της Klein. Πραγματοποιήθηκαν 20 συνεντεύξεις με μουσικούς διαφορετικών ηλικιών, οργάνων και επιπέδου δεξιότητας για την κατανόηση των εμπειριών παράλληλα με το αντικείμενο του στήθους. Τα αποτελέσματα της έρευνας αποκαλύπτουν ότι οι συμμετέχοντες απέδωσαν ανθρώπινα χαρακτηριστικά στα μουσικά τους όργανα και η υποκειμενική τους αντίληψη γι αυτά συμπεριλάμβανε την απόδοση γονεϊκών ιδιοτήτων καθώς και ιδιότητες που σχετίζονται με τους ρομαντικούς τους συντρόφους. Το αποτέλεσμα αυτό μπορεί να παρέχει πρακτικές εφαρμογές σε θεραπευτές που εργάζονται με ασθενείς που έχουν κάποιες μουσικές δεξιότητες για να ενσταλάξουν μια ενδοψυχική δομή και να αποκαταστήσουν τις επιπτώσεις των ανασφαλών στυλ προσκόλλησής τους.
SCHLÜSSELWÖRTER:
Disclosure Statement
No potential conflict of interest was reported by the author(s).
Additional information
Funding
Notes on contributors
Rhett-Lawson Mohajer
Rhett-Lawson Mohajer earned a Doctor of Psychology (PsyD) from California Southern University. He is a mentor in the Master of Arts in Counselling Psychology program at Yorkville University, has sat on the Psychoanalysis and Film panel of the International Society of Applied Psychoanalysis, and is an editorial board member of Dialogues in Health. He is a registered psychotherapist, a registered clinical counselor, a psychoanalyst, and a musician.
Tara Rava Zolnikov
Tara Rava Zolnikov earned a PhD in Developmental Science from North Dakota State University. She has published extensively in some of the world’s most renowned public health and global health journals, including The Lancet Oncology, American Journal of Public Health, AIDS and Behavior, Science of the Total Environment, and many more. In 2017, she received the Editors Choice Reviewer of the Year Award at the American Journal in Public Health. She is the editor for Dialogues in Health.